پرستوی مهاجر

اولین نامه مهر آمیزوعاشقانه امام به همسرشان درزمانی که باکشتی عازم عربستان برای انجام اعمال حج بود.

این نامه درفروردین1312 ازبندربیروت نوشته شده است:((تصدقت شوم،الهی قربانت بروم،دراین مدت که مبتلای به جدایی ازآن نور چشم

عزیزوقوت قلبم گردیدم،متذکر شما هستم وصورت زیبایت درآینه قلبم منقوش است.عزیزم،امیدوارم خداوندشمارا به سلامت وخوش،درپناه خودش

حفظ کند.حال من با هرشدتی باشد می گذرد.ولی بحمدالله تا کنون هرچه پیش آمدخوش بوده والان در شهرزیبای بیروت هستم.حقیقتا جای شما خالی

است فقط برای تماشای شهرودریاخیلی منظره خوش دارد.صدحیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظره عالی به دل بچسبد.درهرحال امشب

شب دوم است که منتظرکشتی هستیم.ازقرار معلوم ومعروف یک کشتی فردا حرکت می کندولی ماها که قدری دیررسیدیم بایدمنتظرکشتی

دیگرباشیم.عجالتاتکلیف معلوم نیست.امیداست خداوندبه عزت اجدادطاهرینم که همه حجاج راموفق کندبه اتمام عمل.ازاین حیث قدری نگران هستیم

ولی ازحیث مزاج بحمدالله به سلامت،بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم تروبهتر است.خیلی سفرخوبی است.جای شماخیلی خیلی خالیست.دلم برای پسرت

قدری تنگ شده است.امیداست هردوبه سلامت وسعادت درتحت مراقبت آن عزیزومحافظت خدای متعال باشند.اگربه آقا وخانمها کاغذی

نوشتید،سلام مرابرسانید.من ازقبل همه نایب الزیاره هستم.به خانم شمس آفاق سلام برسانیدوبه توسط ایشان به اقای دکترسلام برسانید.به خاورسلطان

وربابه سلطان سلام برسانید.ایام عمروعزت مستدام.تصدقت،قربانت ،روح الله.))

ازروزنامه گاردین آمده بودندباهاش مصاحبه کنند.شنیده بودندکه یک ایرانی رتبه اول دانشگاه تورنتوکانادارا به دست آورده.عکس اورا چاپ کرده بودنددرروزنامه،در آن مصاحبه گفته بود:((باید به ایران برگردم وبه ملتم خدمت کنم،مدیون آنها هستم.))

خاطره ای ازشهید محمودکاوه:

سرصف غذا،جلویی هاجاخالی می کردندکه اوبرودغذابگیرد،عصبانی می شد.ول می کرد می رفت.نوبتش هم

که می رسید،آشپزهابرایش غذای بیشتری می ریختند،می فهمید،می داد پشت سریش.

چنددفعه مدیرمدرسه سرایدارراجلوی بچه ها تحقیرکرده بود.یه سرایدارپیرکه دیگه کارکردن براش سخت

بود؛جای دیگه ای هم برای زندگی نداشت.صبح های زود ازدیوارمدرسه می پریدتوی حیاط،جارورابرمی

داشت وحیاط مدرسه راجارو می کرد،بعدهم می رفت سراغ دستشویی ها.می خواست به اون

پیرمردکمکی کرده باشد.