پرستوی مهاجر

توصیه هایی از حاجیه خانم ابطحی:

تاجوان هستیدتحصیل کنیدویادبگیرید،درراه خدامطالعه کنیدوعلمتان رابالاببرید.

قران راحفظ کنید.نهج البلاغه رابخوانید وبه آن عمل کنید.

علم وعمل به آنرارهانکنید.طلبگی هیچ وقت فارغ التحصیلی ندارد.

صله رحم کنید.دیدوبازدیدراانجام دهیدولی به گونه ای که به درس هایتان لطمه ای وارد نشود.

درامورخیریه به محرومان رسیدگی می کرد.زن هاالان هم به سختی به مسافرت می رونداماایشان برای رسیدگی به وضعیت محرومین ،به روستاهامی رفت.غسالخانه نداشتند،بااین که این کارها کاردولت بود.گاهی درروستایی دوماه می ماندتاحمام برایشان بسازد.ممردم نمی دانستند چگونه غسل کنند.

 قبل ازاین که حوزه های خواهران باز شوند، ایشان درکنارحاجیه خانم امین،فعالیت داشتند.خدااین توفیق رابه ایشان داده بودکه بااین همه فعالیتی که داشتند،خسته نمی شدند.

ایشان به نمازشب خیلی تاکیدداشتند.می گفتندشماتصمیم بگیریدملائکه شمارابیدار می کنند.مردم رابه نمازشب خواندن خیلی دعوت می کردند.

ازسخنان علویه همایونی به مناسبت درگذشت حاجیه خانم ابطحی(اسفند ماه 1388)

خانم ابطحی اقامه علم کردند.کسی که اقامه تحصیل علم بکند،اقامه نماز بکند،اقامه کردن یعنی دیگران راازعلمش به فیض رساندن،یعنی زمینه فراهم کردن برای مردم تابتوانندبه راحتی علم به دست بیاورند،یامسجدساختن که مردم بروندوبه آسانی درآن نماز بخوانند،خرج مالی کندتاباعث ترویج دین شود،این ارزشمنداست.نه اینکه آدم تنها بروددرخانه اش ونماز بخواند.البته هرگوینده ای به امیداثرکردن صحبت هایش حرف می زند.

                                                            ازسخنان حاجیه خانم ابطحی:

راه رسیدن به قرب خداوند تقواست.

                        نمازدرجوانی مانند حقوق بازنشتگی درپیری است.

از سخنان آیت الله مظاهری درباره حاجیه خانم ابطحی

شما باید یک الگو از این خانم ابطحی داشته باشید. انصافا خانم ابطحی همه چیزشان خوب بود. آن مبارزه های قبل از انقلابشان، آن صبر و استقامتشان، آن هم در پیروزی بعد ازانقلاب، خانم وارسته ای بودند. نه تند بودند نه کند. آن حد توسط را همیشه حفظ می کردند. تقید به ظواهر شرعشان، هم خودشان هم مدرسه شان، همیشه بود. چیزی که برای همه شما لازمه این مبانی ایشان است. ایشان را باید فراموش نکنید. اقلا یک بار در روز باید اسمی از ایشان در مدرسه برده شود. بعضی اوقات به تنسب اوقات برای ایشان جلسه بگیرید و حتی من عقیده داشتم که اسم این مدرسه را هم شماها گذاشته باشید مدرسه ابطحیه. حلا همین اسمی هم که گذاشته اید خوب است اما به جای اسمی که نگذاشته اید، خود خانم ابطحی همیشه در مدرسه باشد. خیلی اهمیت دارد این امر و کاری بکنید که روح بزرگ خانم ابطحی همیشه در مدرسه حکم فرما باشد. به شماها دعا کند. ان شاء الله شماها هم مثل ایشان، مدرسه شان بتواند تحویل جامعه دهد. و نگید که نمی شه مسلما همه شما که این جا نشسته اید می توانید مثل ایشان باشید و برای اسلام عزیز، برای این نظام مفید باشید.